۱۳۸۶ دی ۱۳, پنجشنبه

12

                                                                             

                                                



                                                                                                         بالابلند !


                                                                      بر جلوخان منظرم


                                                                      چون گردش اطلسی ابر


                                                                                                          قدم بردار 


                                                                       از هجوم پرنده ی بی پناهی


                                                                       چون به خانه باز آیم


                                                                       پیش از آن که در بگشایم


                                                                       بر تخت گاه ایوان


                                                                                               جلوه ای کن


                                                                       با رخساری که باران و زمزمه است ...


                                                             


                                                                                         شاملوی بزرگ – شکفتن در مه

                          


  


دوازده


صدای گام تو را


به رگ و مویرگ می برد


نفس ام دارد می گیرد


ساعتی مانده به دیدارت


با قامتی خندان می آیی


زمان


بغض ات را می شکند


و من لب می گزم


در این دوازده های روز و شب مرگی


ماه مرگی


 


 


(- بله عابر محترم !


چشم ام به سرما حساس است !


می بینی که دی ماه است


و گلبرف ها


روی هرچیزی شکوفه کرده اند )


 


 


با قامتی شریف می آید / خواهی آمد


می خواهم برای یک مرتبه / دوازده بار


تنگ به آغوش بکشم


بال ها ...


(- یا اگر دوست داری -  :


 دست ها ) ی ام را


باز کن







زبان پدری مادرمرده‌ی من ـ شيوا فرهمند راد


بخشی از فیلم " شاملو : شاعر آزادی "( آیدا و شاملو )


تو چرا عباس هستی ؟ و حکایتی دیگر از شاملو ! - یدالله رویایی


از عشق و دلدادگی - لوئیس بونوئل


ها کردن - پیمان هوشمندزاده


ببرسواری و خبرهای بد برای دموکراسی- محمد قائد ( قسمت اول - قسمت دوم )


باید با ساز مهربان بود ( مطلبی در جاودانگی حاج قربان سلیمانی)


 

۱۱ نظر:

  1. مثل همیشه زیبا بود ... بینهایت
    تنها گاهی کلماتی نشسته اند وسط بقیه که به نظر من قابل حذفند: مثل "دارد" در
    "نفس ام دارد می گیرد"
    "نفس ام میگیرد" وزن بهتری هم دارد

    پاسخحذف
  2. و گلبرف‌ها
    روی هرچیزی شکوفه کرده‌اند

    حبيبم، تصوير گُل‌برف زيباست، وقتي تو تصويرش مي‌كني گوياتر است، چيزي شبيه كلام وقتي در نگاه آدمي كر و لال مي‌نشيند. همان برق چشم كه تو مي‌داني...

    پاسخحذف
  3. هیچ چیز نباید جایی گذاشته شود به گمان اینکه جایش آن جاست هر چیز باید در نهایت بی نظمی جای خود را بیابد: سخنی در حین میگساری و تلاش همزمان برای رها کردن ماتحت ام از روی صندلی



    چند شعر از تریستان تزارای نازنین انتخاب کرده ام این ها را هر طور خواسته ام ترجمه کرده ام دادائیستی ترجمه کرده ام پر از اشتباه گاهی بی ربط گاهی دچار رابطه ای حاد با شعر پدر دو جنسیتی دادائیسم و چلچراغ جمجمه اش



    گور پدر شعر و شاعر ادبیات و ادیب هنر و هنرمند

    پاسخحذف
  4. با قامتی شریف می آید / خواهی آمد

    می خواهم برای یک مرتبه / دوازده بار

    تنگ به آغوش بکشم

    به وجد اومدم سر صبحی. خوب بود.

    پاسخحذف
  5. این تراﮊدی شخصی ست نیست؟
    .
    .
    .
    .
    نظر شما چیست؟منتظریم

    پاسخحذف
  6. سلام دوست عزیزم. امیدوارم همیشه حالتون خوبه خوب باشه؟

    من اولین باره که به وبلاگتون اومدم. و خیلی هم خوشم امده...
    واقعا میگم مطالب خیلی جالبی داری و خیلی هم خوب مینویسی.
    بهت واقعا تبریک میگم



    راستی دوست مهربونم
    ممنون میشم که به منم سر بزنی
    و خیلی هم خوشحال میشم اگه وبلاگمو لینک کنی..

    من که بی صبرانه منتظرتم .حتما یادت نره عزیزم.

    منتظر پست بعدی وبلاگت هستم..






    منتظرتم عزیزم

    پاسخحذف
  7. داشتم "احمد کایا" دی ال می کردم یاد تو افتادم تو که سر نمی زنی گفتم خودم سر بزنم. زدم شکست...

    پاسخحذف
  8. چشمام باز شدن با خندن پستت .
    دست مريزاد.

    پاسخحذف