باشد!
براي ات دعا مي كنم:
خداي من!
مواظب خداي من باش!
نه!
هميشه عشق اول بهترين عشق نيست.
شاهدش هم، عشق دوم من كه شكوه عشق اول را در هم كوبيد.
اميدوارم كه تو نيز، اين را تجربه كني!
۱۳۸۵ خرداد ۱۰, چهارشنبه
۱۳۸۵ خرداد ۹, سه‌شنبه
نهال
در به در پيدا كردن يك نهال ام
- از هر درختي كه باشد-
آواز مرغي كه در آسمان مي چرخد
در هواي سوزان كوير
يا پژواك صداي پرنده اي كه گذشت
در سكوت تفته ي سرم
جنازه ام را از ياد برده است
و گور مكعب مستطيلي را
مانند گودالي كرده است
كه در آن درخت مي كارند
پاي ام به جسد مي خورد و مي افتم
اما هنوز
در به در ديدن يك نهال ام
۱۳۸۵ خرداد ۷, یکشنبه
هیچ...شی
ﺤــــــ ﻫــــــﻳــــــ ∙ ∙ ∙ ــــــــﻰ ــــﺴــــ من:/پاكباخته اي/آغوشي/كه هنوز تو را/ به زندگي ترجيح مي دهد. امير رضا ناصري با لحني كه جز تو كسي با آن سخن نگفته است با تلفظ واژه هايي كه فقط عطر تو را دارند پناهي را مي جويم كه به اندازه ي دستهاي ِاز هم گشوده ي تو قشنگ است وقتي به پيشواز شوق دوان مي آيي و به قدر دست نوازش موهاي ات در مماس و لمس گونه هاي من و گرمي خانه ي عاطفه بر انجماد پوست از وحشت سرماي بيرون خانه بيرون دنيا بيرون تمام هستي... و يگانگي در انتظار به دليل ساده ي كودك بودن و سرشاري شوق -زمان! تمام زمين را از حركت باز نمي داري؟- آغوش پناه من گرم است اما در خود چنبره زده تنها به من مي نگرد وقتي با دو بال باز به سوي اش مي دوم آغوش پناه من گرم است به اندازه ي دست هاي از هم گشوده ي تو... -باز هم خيال كلمه به سرچشمه ي تو برگشت!- آه از تو! آه از آغوش گشوده ي تو! -چي؟ -هيچشي!
۱۳۸۵ خرداد ۶, شنبه
۱۳۸۵ خرداد ۴, پنجشنبه
۱۳۸۵ خرداد ۲, سه‌شنبه
برف و بستنی
به: معروفي بزرگ
كه به من يادآوري كرد
سرمايه هايم را پاس بدارم.
دندان هام از برف وبستني
يخ مي زنند
و نام ات خيلي آرام
بين آنها
به هم مي خورد
-داري كنار ِ من راه مي روي
نكند اسم ِ خودت را بشنوي؟-
يادم نرفته
آخر قول داده ام
كمك كنم مرا فراموش كني
۱۳۸۵ خرداد ۱, دوشنبه
۱۳۸۵ اردیبهشت ۳۱, یکشنبه
۱۳۸۵ اردیبهشت ۳۰, شنبه
خنده ات درست ...
نان را بگیر ازمن/هوا را بگیر اما/خنده ات را نه!
نرودا
خنده ات دُرُست
صدای ِ جوشیدن ِ چشمه ی ِ کوچکی است
از دل ِ مبهم ِ خاک.
- تو دروغ می گفتی
که طولانی ترین شب
در طول ِ همه ی ِسالی
تو همان تک شهاب ِ میرائی
در یلدا های ِ مکرر ِ من
تا حتی حادثه های ِ حقیر هم
حدیث ِ کهنه ی ِ حسرت
تازه کنند
و سبزی ِ فریبای ِ جوانه را
مدفون کنند
در دل ِ مبهم ِخاک -
-و رها کردن سلطنتی پاینده دارد-
شاهزاده ي ِ کوچک!
تو مگر روباه های ِ زمین را
اهلی نکرده ای؟!
۱۳۸۵ اردیبهشت ۲۷, چهارشنبه
دوستی
دهانت را مي بويند
مبادا كه گفته باشي دوستت دارم
دلت را مي بويند...
شاملو ي بزرگ
بر بلندي و
در مسير ِ باد
پروازم دادي
و سقوط كه كردم
خون را
از بال ِ نورسته پاك كردي
و زماني دراز
پرستاري...
و باز
پر،باز و
باز
زمين...
غرق ِ مه ِ آسمان
كمان را بر پشت ات نمي بينم
و پرواز ِ من
فرصت ِ تفريح ِ توست
همچنان.
۱۳۸۵ اردیبهشت ۲۶, سه‌شنبه
غزل هفتم
مضحك است و بي معني: نوشتن ِ "براي تو "بالاي هر نوشته ؛
وقتي تك تك ِ كلمات ِ من نام ِ تو را فرياد مي زنند.
وقتي تك تك ِ كلمات ِ من نام ِ تو را فرياد مي زنند.
غزل ِ هفتم
غزلِ تلخ ِجدايي است
مي خواهم بگويم
من به كوچه هاي ِاين غزل
با آن باد ِ غبار آلودش
پا نمي گذارم
من در برابر ِ گريه ي ِ تو
- كه نمي دانم چه دردي داشت
چگونه هق هقي
با چه واژه هايي
كه گفتي تنهايت بگذارم-
به خودم گفتم:
پاسخ گريه نيست
پاسخ مرگ است
من مي خواهم ترانه ي ِ تلخ ِ جدايي را
با سرود ِ روشن ِ رفتن ِ رؤيايي
در لحظه ي ِ رؤيايي ِ غزل ِ هفتم
ادامه دهم
و براي همين
گريه نمي كنم
كمک ام خواهي كرد؟
۱۳۸۵ اردیبهشت ۲۴, یکشنبه
۱۳۸۵ اردیبهشت ۲۳, شنبه
۱۳۸۵ اردیبهشت ۲۱, پنجشنبه
زخم زنده ی ...
از زخم ِ زنده ي پاك
دم به دم
شعر و چراغ
چكه مي كند
اما صفحه ي سياه
از شب ِ حقير ِ درد
همه را مي بلعد
۱۳۸۵ اردیبهشت ۲۰, چهارشنبه
۱۳۸۵ اردیبهشت ۱۸, دوشنبه
۱۳۸۵ اردیبهشت ۱۷, یکشنبه
یک مشت گدا ...
به ياد "بامداد" اما براي " تو"
يك مشت گدا سروده ام
و يك مشت مانده اند
كه دست از سرم برنمي دارند
مي شود بخواني ِ شان
تا بي شمار پادشاه
تاجگذاري كنند؟
۱۳۸۵ اردیبهشت ۱۳, چهارشنبه
۱۳۸۵ اردیبهشت ۱۱, دوشنبه
با کلنگی ...
با کلنگی بر دوش آمد
وقتی که مزارم را دید
و حالا میان آن همه دشنه
دنبال خنجری می گردد
که به من بخشیده بود
تا عاشقانه و گنگ
روح عریان کرده ام را
س - ل - ا – خ- ی کنم
خوابم می آید و
سردم است
استخوان هایم
سگ لرزه گرفته اند
اين بغض هم
خفه می کند و
نمی شکند
حفره ی دهانم پر از خاک است
و نمی توانم
نمی توانم ف- ر- ی - ا - د بکشم
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
