با غمي عميق
در جلگه هاي ِ سوزان
از نبودن ِ كوه
شكوه مي كردي
و از آرزوي ِ كوهنوردي
مي گفتي
نمي توانم
نمي توانم
"جابجا كردن ِ كوه ها"
از دست هاي ِ بريده ي ِ من
بر نمي آيد
و چه غم انگيز
كه حتي بردن ِ تو
به پاي ِ شكوه ِ معبود
به دامنه ي ِ گريزگاه
با غمي عميق
با حسرت و دريغ ...
سلام
پاسخحذفوبلاگ خیلی جالبی داری
بهت تبریک میگم
متن خیلی زیبایی نوشتی اگه وقت کردی یه سرم به من بزن
سلام.
پاسخحذفاصرار بر "به شعر درآوردنِ "اندوهی عاشقانه.
اگر جسارت نباشد ، می گویم:همین!
حتا دست و پا زدن برای درآویختن به سرشاخه ای از شعر با عبارتِ "جابجا كردن ِ كوه ها" راه به جایی نمی برد .
و سقوط در چاهی از پیش دهان گشوده تقد یر ِاین اصرار است.
شعر قبلی اما مرا به وسوسه ی نوشتن ِ نامی بُرد
"نامی به مقاومتِ درخت در برابر ِ توفان"!
سلام حبیب جان ....شرمنده خبر ندادم .....بسایر تلاش کردم اما تقصیر بیشتر بر گردن اینترنت کم سرعت حوالی ما بود......سربزن ...ما زیاران چشم یاری داشتیم و داریم.....شناتر باش..فعلا آ
پاسخحذف