نان را بگیر ازمن/هوا را بگیر اما/خنده ات را نه!
نرودا
خنده ات دُرُست
صدای ِ جوشیدن ِ چشمه ی ِ کوچکی است
از دل ِ مبهم ِ خاک.
- تو دروغ می گفتی
که طولانی ترین شب
در طول ِ همه ی ِسالی
تو همان تک شهاب ِ میرائی
در یلدا های ِ مکرر ِ من
تا حتی حادثه های ِ حقیر هم
حدیث ِ کهنه ی ِ حسرت
تازه کنند
و سبزی ِ فریبای ِ جوانه را
مدفون کنند
در دل ِ مبهم ِخاک -
-و رها کردن سلطنتی پاینده دارد-
شاهزاده ي ِ کوچک!
تو مگر روباه های ِ زمین را
اهلی نکرده ای؟!
سلام !
پاسخحذفباز هم شاملو ! این بار ترجمه ش !
من خودم هم عاشق شاملو م هم نرودا و هم اگزوپری ... برای همین از نقد بیرحمانه ای که منتظرشی خبری نیست ...ولی یه نکته ... اشاره با داستان ها یا وقایع خوبه اما سعی کن گم تر باشه ... نه اینکه همه تو اولین نگاه بفهمند ... شاملو وقتی می خواد از سالاخانیان حرف بزنه با نازلی می گه . وقتی می خواد به افسانه های ایرانی ( توی آیدا در آینه ) اشاره کنه تنها کلیدی که به دست خواننده می ده خلواره است ...
سعی کن انقدر رو حرف نزنی ... شاهزاده ی موچک همه چیزو لو می ده ...
پاسخحذفشاهزاده ی کوچک اونجا همه چیزو خراب کرده... ولی در مجموع درون مایه ی شعرت خوب بود. مخلوطی از عشق با نگاهی نیمه رئالیستی که کمی تحقیر و نارضایتی همراه داره... البته این برداشت من بود...
پاسخحذفدلیل این برداشتم تاکید نیمه قوی ای بود که روی کوچک بعد چشمه داره ...
پاسخحذفیا میرایی می تونه دو معنی داشته باشه ... هم شکایت از نماندن او باشه هم اشاره ای به اینکه شاعرمی تونه خیلی راحت با رفتنش کنار بیاد....
زیبا بود
پاسخحذف:)
"آنکه پروازمان می دهد صرفا تا زخممان ببندد و پرستارمان باشد.جهان اندوهباری است..."
پاسخحذفگاهی دردها تبدیل به شعر، نوشته و ... می شوند شاید تسکین یابیم!
درست است؟!
دلت بهاری
تو همان تک شهاب میرائی
پاسخحذفدر یلداهای مکرر من.