وقتي كه من سرگردان
دور ِ ساعت ها
- هر يك نشانگر ِ زماني -
مي چرخيدم
آيا تو فهميدي من در ساعت ِ رفتن ام
كه آنچنان شتابان
به سوي ِ من دويدي
و مرا با مهر و ملامت
به كوچه هاي ِ خلوت بردي
و چرا
سبزينگی برگ را هديه دادي
تا بين ِ دو انگشت ِ من
دود شود؟
تو آرزوي ِ بارن كردي
من شعر ِ باران خواندم
و در كنار ِ تو از يادم رفت
كه در ساعت ِ رفتن ام
سلام.
پاسخحذفاز اشنایی با وبلاگ خوبتون خوشحال شدم...
شعر خوبی بود... و به خصوص پایان بندی خوبی داشت...
با دو غزل به روز... منتظر حضورتون...
موفق و پیروز باشید.
اين عاشقانه ات هم دلاويز بود .ممنون .
پاسخحذفممنون آقای سلیمی نژاد بابت این شعر زیبا (ساعت) ممنون!
پاسخحذف