زندگی بر ماه

  

 

                                       زندگي بر ماه (1)

 

 

در دستان ِ تاريك ِ من

پاره ي نوري ست

كه با منشور  ِ دگرگون ِ نگاه

در هر زاويه

به رنگي تجزيه مي شود:

سكوت و شادي

اندوه و شگفتي

نگراني و خيال

خشم و عصمت

مهر و ملامت...

: - هفت هزار و يك شكوه مندي -

... و گريه ي ِ تنهايي!

 

---

 

                                              زندگي بر ماه (2)

 

 

 

از سرخي ِ لب ها كنده مي شود

-  كه فلق نيست -

سربالايي ِ چهره ي ِ ماه را

                                       با آه و نگاهي در پس

شنا مي كند

درون ِ دريچه مي پيچد

و در ظلمت ِ نيمه شب

                                 گم مي شود

 

 

در آينه بنگر

كه با گذر  ِ قرون

                       رد ِ پايي سرخ

                                            در برف

همچنان

            پيداست

 

---

 

                                           زندگي بر ماه (3)

 

 

 

 

از ستاره ي ِ نيم شب مي جوشد

دريچه را

          پر مي كشد

و سراشيبي صورت ِ ماه را

                                 با شوق و نگاهي در پيش

سُر مي خورد

و در فلق ِ سرخ ِ رز

                        گم مي شود

 

 

لب از لب بگشا

- حتي اگر دمي - :

در لرزش ِ هوا

زنگ ِ طلوع ِ مهر

                    تا بي نهايت

آواز مي شود

 

---

   

                                           زندگي بر ماه (4)

 

 

 

ديواره ي ِ دراز و پيچ در پيچ ِ شب

انحناي ِ تارهاي ِ دار

و سپس نوري تند

                      كه سوي ِ چشم ِ تو را مي گيرد

 

 

دو خنجر ِ برنده

امواج ِ كوه وار ِ دريا

و آوار ِبهمني

               كه روي ِ تو خواهد ريخت

 

 

و تازه اگر

به حلقه ي ِ نيمه شب برسي

مي فهمي

             كه ستاره ي ِ دور از دست

با هيچ نردباني

چيده نخواهد شد

 

 

از شروع ِ زميني ِ گيسو

                              تا ستاره ي ِ چشم ات

هفت خوان ِ دگرگون

                         در راه است

يلي ديگر بايد

                و دلي ديگر!

 

---

 

                                           زندگي بر ماه (5)

 

 

 

دلشوره ي ِ نخستين ديدار

و تكان ِ كيف آور ِ جنين

در بطن ِ قلب ِ بيمار

 

و حرارتي ديگر

از آشوب ِ باد و ياد

در دل ِ خاكستر

:

در آخرين ديدارها

                      ديدارهاي ِ دو بعدي !

                      ديدارهاي ِ مكرر ِ نو !

 

 

 

آري!

نفسي هنوز

               بر مي آيد

و قله ي ِ در مه محو

صداي ِ پائي را

                  در دامنه

با گوش ِ خود مي شنود !

 

---

 

 

 

                                          زندگي بر ماه (6)

 

 

 

و موري كه صبور

بر تاري ِ شب راه مي رود

از مرز ِ محو ِ خاك و هوا مي گذرد

و ناباورانه زمين را

از روي ِ ماه مي بيند