۱۳۸۵ تیر ۲۰, سه‌شنبه

تشنگی

 


 


 


1


 


 


 


خورشيد


بازي جاي ِ شگفتي به كف آورده است


نقاشي مي كند و


                           مي رقصد


در شب ِ طلا شده ي ِ گيسوي ات


در لب و ديده ي ِ خندان و


در هستي ِ سرمست ات


 


- در بلوغ ِ شكفتن


چه خورشيدي به كف آورده اي !-


مي نوشمتان


و چه طعمي داريد!


 


 


 


... در ايوان ِ بلند


به بند ِ رخت ها


 تكيه داده بودي


ومن ناگاه


با ترس ِ پارگي ِ بند


از فكر مي پرم


 


... چقدر تشنه ام!


 


 


 


2


 


 


 


تصوير يگانه ي ِ شادي


بي نهايت اجزاي ِ همسان داشت


تكيه بر وصف ِ چند جزء


آنها را برجسته كرد


و باقي همه را


به حاشيه ي ِ تيرگي برد


 


 


فاجعه ي ِ عجز  ِ قلم


تصوير  ِ بديع ِ پيشين را


مخدوش كرده است


                 



               

۳ نظر:

  1. سلام خوبین
    مطالبتون خیلی زیبان
    سرشار از احساس و شور عشق
    امیدوارم همیشه عاشق باشین
    دلتون سبزو قلمتون بالنده
    میثم ح بی رنگ

    پاسخحذف
  2. خیلی قشنگ بود فقط می شه بگین این شعرا به این قشنگی مال کیه؟یعنی شاعرش کیه؟
    به مزرعه کوچیک منم یه سر بزن
    آرزومند آرزوهات از همیشه تا همیشه
    قهروناز

    پاسخحذف
  3. سلام
    شعر قشنگی نوشته اید
    لبریز از احساس

    پاسخحذف