تنهايي
تنها بود
تنهاست
تنها خواهد ماند
چرا كه عشق در جان اش
شعله ور بود
زبانه مي كشد
چرا كه درد وجودش را
سو خته است
مي سوزاند
خواهد گداخت
مسيح بر دار
فرعون در قعر ِ امواج
" و درد و عشق ، همنشين ِ تنهايي ِ جاودانه "
چرا كه نمي خواست جز او با كسي باشد
چرا كه نمي خواست با او باشد!
او خود تنها بود
او خود تنهاست
او خود تنها خواهد ماند
منديگزار! – ۳۰/۳/۷۵
چشم انداز
زيستن ام
غم ِ بزرگ ِ با تو نبودن است
و بودن ام نيز
در سايه ي ِ با تو نبودن
عشق ِ تو
آفتاب ِ "با تو بودن " را
بر سرم سايه كرده است
آتش نگرفتن ِ جان ِ مرا
نسوختن ِ پرهاي ِ جبرييل ِ مرا
در پرواز ِ به سوي ِ " خدا"
و باريدن ِ " دوست داشتن بي حضور ِ دوست را"
ظلمت گاه ِ بي تويي
فروغ ِ شادي هاي ام را
در خود مي بلعد
هم از اين رو
فتح ِ هر دروازه ي ِ زيستن
پيشكش ِ رؤياي ِ هميشه ي ِ با تويي باد
و پيشكش ِ زيست ِ جاودانه ي تنهايي!
تنهايي ِ با تو نبودن
تنهايي ِ جز تو با كسي نبودن!
۷۷/۷/۲۱
چه تند و دستِ پُر به روز ميشوي پسر ! نفس ندارم.
پاسخحذفآفرین
پاسخحذفاقا شعرت عالی بود
پاسخحذفخیلی حال کردم