كوبش ِ فرياد ِ موج و طوفان
در شكوه ِ سرايش ِ شعري
با واژه هاي ِ ديده و جان
پروانگي ِ پيله
براي انتقام ِ روح و پري
با تكانه ي مددي
چون سِحر ِ صدايي
حتي جان ِفدايي
گردش ِ موافق ِ باد و آب و ستاره
و شامگاه ِ مبارك
در خجسته ترين ظلمت
برای پاره به هم چسبیده مان/ در دو سیاره دور از هم/ فریادی خواهم زد/ اگر چه تو نشنوی ...
سلام خوندم
پاسخحذفسپاس . اين روزها مدام دنبال بهترين ها مي گردم ... ممنونم از بابت تذكر .
پاسخحذفتصمیم گرفتم چندبار بخوانمش . چندین بار.
پاسخحذفدرخت وقتی اهلی می شود، واویلاست.
پاسخحذف