در بيابان ِ آتش ريز
حادثه ي فراموش
جز مرگ نبود:
جنبش ِ ريشه ي علف
نفسي زد
از غيظ ِ ترديد
به پي گرد ِ حيات
جز از زهراب ِ درد
زمين تهي بود
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
برای پاره به هم چسبیده مان/ در دو سیاره دور از هم/ فریادی خواهم زد/ اگر چه تو نشنوی ...
دنبال کننده ها
بايگانی وبلاگ
-
▼
2006
(97)
-
▼
ژوئن
(33)
- حسرت
- نرینگی و کارد
- نایابی
- چشم انداز تنهایی !
- دشنه می خواهم ...
- قطع!
- سگ جان!
- عذاب!
- کوین کارتر
- جوهر سیاه ...
- چهارگانه
- چند واژه ی ساده ...
- خدا
- غزل ششم
- لیلا
- برف
- باران
- چهار سرود برای غزل پنجم
- غزل پنجم
- نماینده ی هستی ...
- خودخواهی
- کویر
- عشق
- سرو
- پیان
- باد و باران
- باران و عروسک
- هوای دونفری
- یلدا
- پرنده
- نیم شب دریا
- بهانه
- چهره
-
▼
ژوئن
(33)
درباره من
نمی گویم زبان شاملویی! که هیچوقت معنی این اصطلاح را نفهمیدم ولی كلام مرا به یاد شاملو می اندازد:
پاسخحذف...
حنجره ي خون فشان مان
دشناميه هاي عصب را كفر شفاف عصيان بود
اي مرارت بي فرجام حيات اي مرارت بي حاصل !
غلظه ي خون اسارت مستمر در ميدان چه هاي تلخ وريد
در ميدان چه هاي سنگي ي بي عطوفت…
"شاملو"