۱۳۸۵ خرداد ۱۶, سه‌شنبه

هوای دونفری

 


هوا آنقدر خوب است


كه هر زمان


              هر جا


                     هر گونه


دو نفري است


 


 


هواي ذهن من


هميشه دو نفري است


 

ارسال شده توسط در

۳ نظر:

  1. Yaffa۱۷ خرداد ۱۳۸۵ ساعت ۰:۵۱

    از خداوند خواستم تا غرور را از من بگيرد. گفت:« نه! بازگرفتن غرور کار من نيست..بلکه اين تويی که بايد آن را ترک کنی.»
    گفتم پس کودکان و انسانهای معلول را شفا ببخش. گفت:« نه! روح کامل است و جسم زودگذر..مهم روح آنهاست برايم.»
    خدايا به من شکيبايی عطا فرما. گفت:« نه! شکيبايی دستاورد رنج است..به کسی عطا نميشود.آن را بايد بدست آورد.»
    پس به من سعادت ببخش ای بخشنده بزرگ. گفت:« نه! بازهم نه!خود بايد متعالی شوی..اما تورا ياری ميدهم تا به ثمر بنشينی.»


    موفق باشین.

    پاسخحذف
  2. محمد عرب زاده۱۷ خرداد ۱۳۸۵ ساعت ۳:۲۹

    حالا درخت بیدار

    به پرواز فکر می کند
    این یعنی صاعقه ی طرح! در جا خشکت می کند. آفرین!

    نكند كه تير نفرت

    به حقارت نوع شب

    غزال راستين سحر را

    از افق اين شب ديگر برماند؟

    باز هم در اوج می پری اما ناگهان بالهایت را قیچی می کنند.
    حبیب نازنینم!
    موج سینوسی دارد پست هایت. اوج-فرود. اوج-فرود.
    برای کسی که بی وقفه می نویسد وسواس لازم ترین بخش کار است.
    سبز باشی!

    پاسخحذف
  3. رویابیژنی۱۷ خرداد ۱۳۸۵ ساعت ۱۲:۵۲

    بي وقفه نوشتنتان آقا ! احترام برانگيز است .

    پاسخحذف

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)